Lucas 24: 33-49
Efeziërs 4:14-18

“En terwijl ze nog aan het vertellen waren kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: vrede zij met jullie”

Gemeente van onze Here Jezus Christus,
Het zal je maar gebeuren een dierbare die je hebt moeten afstaan aan de dood komt ineens binnen.
Schrik ongeloof maar vooral blijdschap.
Je zou opspringen van blijdschap.
Een gedicht verwoordt het ongeveer zo: ‘Ik zou wel 10 keer de aarde over willen gaan om jou weer te kunnen zien, spreken’.
Wat opvalt op de Paasdag; dat er nauwelijks sprake is blijdschap.
En als er dan blijdschap is dan overheerst er vooral verwarring (begrijpelijk) en bovenal ongeloof.
De discipelen, die uit angst weggevlucht waren, hadden op Paasdag van de vrouwen het goede en blijde nieuws gehoord namelijk dat het graf leeg was en dat hun Meester waarlijk uit de dood opgestaan was.
De vrouwen hadden dat nieuws van de hemelse boodschappers gehoord.
Jezus leeft!
De discipelen hadden dit afgedaan met : kletspraat.
In plaats van blijdschap ongeloof.

Maar op dezelfde dag kwamen Cleopas en zijn reisgenoot met een wonderlijk verhaal namelijk: dat Jezus met hen meelopen was helemaal tot Emmaüs en dat zij pas bij breken van brood bij hen thuis Hem herkenden.
Wat moeten ze nu geloven?
Kunnen ze hier iets mee?
Petrus en Johannes waren op de ochtend nog bij het graf geweest
en leeg aangetroffen maar Hem hebben ze niet gezien.

Verwarring alom.
Naast verwarring, ongeloof, hoop misschien maar ook verdriet
en angst.
Daar zitten ze dan achter gesloten deuren en veilige muren
terwijl zij de dingen nog eens doorpraten.
Ja toen ja toen verscheen de Heer.
Met al dat gepraat en overwegingen in hun hart
en discussie stond Hij wie Jezus zelf vertelt Lucas
‘Himself the Master’ in hun midden.
Te midden van hun angst ongeloof, verdriet
niet naast hen niet boven hen niet achter hen
nee in hun midden.
Lucas beschrijft het heel eenvoudig.
Niet dwars door deuren –
niet heldhaftig als een Spiderman Superman
Maar herderlijk als een Herder goede herder die zijn schapen opzoekt.
Te midden van hen
de discipelen die Hem verlaten hadden in de steek gelaten
zegt niet bekijk het maar.
Zoek het maar uit
Jullie die gezegd hebben wij zullen U niet verlaten zelfs niet tot in de dood…
nee Hij staat midden hen en spreekt 2 woorden (Grieks)

Vrede aan jullie.

Heel eenvoudig zoals Lucas even daarvoor schrijft terwijl de Emmaüsgangers op weg waren en van gedachten wisselden
en hij voegde zich bij hen.

Zo wordt het Pasen.
Pasen is meer dan alleen Jezus is opgestaan
kan jij blijven zitten.
Nee het wordt echt Pasen hier..
En Hij kwam zelf te midden van hen
in hun leven
in hun hart.
In hun sores
in hun huichelachtigheid
angst
hoop en wanhoop.
Geloof en ongeloof.
Daar komt Hij tussen.
Hij wringt zich tussen de 2 pelgrims
tussen de elf.
Tussen de angsthazen.

Wil het echt Pasen worden dan moet Hij er tussen.
Dan gaat het schuren.
Tussen ons gewone leven
tussen ons hart van onvrede.
Dubbelhartig hart.

Vrede jullie
dat is heel iets anders dan ‘hallo’
of zand erover
geen oorlogszuchtige taal.
Geen rancune
of: waar waren jullie nu?
Zoek het maar uit…
deze vluchtelingen laat Hij niet ontsnappen.

Vrede zij jullie.
Vrede…..
Zo Komt Jezus Christus de gekruisigde en opgestane
in deze wereld
hier en nu.

Door zijn woord
Vrede.
Dat is meer dan woorden
een plan wens.
Hij is het zelf schrijft de apostel Paulus
Hij is onze vrede.
Die de tussenmuur de scheiding maakte afgebroken heeft
muur tussen God en mensen
niet de een muur die God gebouwd heeft maar mensen ook wij.
Op Goede Vrijdag scheurde het voorhangsel van boven naar beneden
voorhangsel  gordijn in de tempel heilige der Heilige en het heilige
heilige der heilige waar god woont en troont
daar mocht niemand komen.
Met Goede vrijdag in Jezus Christus lijden en sterven
komt God naar voren.
In Zijn Zoon.
Vrede- is Liefde.
Onvoorwaardelijk liefde.
Vrede.
Er is een weg open.
Toekomst.

En een kruis zonder opstanding Pasen
blijft een kruis-
doodlopende weg.
Eeuwige nacht.
Maar door Pasen opstanding
wordt het kruis een doorgang.

Doorgang naar het eeuwige leven.
Pasen is daarvan de handtekening
bevestiging
de zonde-
de oorlog is ons hart in ons leven
is en niet het laatste woord
ook de dood niet.
Maar Jezus heeft het laatste Woord.
Vrede-
Nieuw begin.
God biedt geen mooie woorden van Vrede aan
maar zijn eigen Zoon
de doodlopende weg is gekeerd.
Het lijden de zonde en de chaos is er wel
maar hebben niet het laatste woord.
Jezus de Weg.
Hij is door de dood heengegaan
door het lijden.
Vrede.
Hij onze vrede.
Te midden van angstige en ongelovige discipelen.

Maar door angst en ontzetting geloven ze het
hoewel hij lijfelijk tussen hen instaat.
Het ongelooflijke kan door hen niet geloofd worden.
Kennelijk is Pasen te machtig voor oren, ogen en hun verstand.

Zelfs de tekenen in Zijn handen kunnen hen niet overtuigen.
Hoe is het mogelijk?
Jezus nodigt om te zien en te voelen
zie de tekenen in mijn handen en mijn voeten.
Want Ik ben het-
Woorden die hen bekend in de oren moeten klinken
‘Ik ben het’ op het meer van Tiberias toen het stormde. Angst en Jezus ook aanzagen voor een spook.
Ik ben het.

Wanneer die woorden klinken gaat hun hart nog niet open.
Verwarring twijfel verstand verdriet
kunnen obstakels voor geloof zijn.
zelfs bewijzen van lichamelijke opstanding als Jezus
hen vraagt of ze iets te eten hebben.
Vis en honingraat reiken ze hem aan zijn geen opstapjes/poortjes tot geloof.
(Waarom zijn jullie  steigeren jullie in jullie hart (letterlijk vers 38) en zulke overwegingen.

Daarvoor is het evangelie te machtig.
Nee God zelf opent het verstand ‘nous’ de geest- binnenste.
Maakt ontvankelijk.
Hij legt uit legt opzij.
Met het Woord.
Gods weg met zijn volk de wereld ook hen
een weg in en met Zijn eigen Zoon.
Plan van toekomst. Zijn rijk.
Zo komt hij ook in ons midden
vrede zij jullie.

Dat wil de Here Jezus niet over je hoofden en harten uitspreken
nee in je hoofd je hart en leven
Laat je raken
Zijn liefde- tekenen daar de zichtbare tekenen
al dat lijden ja zelfs onze zonden draagt Hij in zich.
Voor dat Jezus zijn weg van lijden en sterven ging sprak Hij
Mijn vrede laat Ik u mijn vrede laat Ik
Gods onvoorwaardelijke liefde en trouw.

En Hijzelf stond in ons midden vrede zij jullie.
In die Vrede mogen wij staan mogen wij leven
ja niet meer vrijblijvend.
Hij zelf in ons midden.
Zie hier mijn handen en voeten raak ze maar aan.
Ik ben Het.

Ja, om met gezang 177 liedboek 1973 na te spreken:
Dit breekt mijn rots waar zou ik nog op bogen?
Ik lig in ’t  stof, maar God komt mij verhogen
nu ik van vijand Gods en tegenstander
in vriend verander.

Daar ge U voor mij hebt in de dood gegeven
hoe zou ik naar mijn eigen wil nog leven?
Zou ik aan U voor zulk een bitter lijden
mijn hart niet wijden?

Amen.