† Rosée van der Kaap-Busscher

…zoals voorgedragen in de Oude Kerk op zondag 25 augustus 2019

Onze geliefde gastpredikant ds. Rosée van der Kaap-Busscher is afgelopen dinsdag 20 augustus 2019 op 62-jarige leeftijd overleden. Rosée werd in haar werkkamer in Gasselte getroffen door een ernstige hersenbloeding en de gang naar het ziekenhuis heeft niet mogen baten: ze is er overleden in het bijzijn van haar man Albert en hun zonen – ze waren gezegend met vier zonen.

Collega-ouderling Paul Niemeijer stelde me dinsdag op de hoogte en we waren zacht gezegd onder de indruk. Paul zoekt onze gastpredikanten met zorg bij elkaar. Rosée was zeer bij onze gemeente betrokken en dat is des te belangrijker, omdat onze gemeente steeds meer op gastpredikanten steunt. Wij waren op onze beurt zeer bij Rosée betrokken, omdat ze haar vroege schreden op het predikanten-pad, bij ons heeft gezet en ons om terugkoppeling vroeg.

Dominee Rosée van der Kaap was een vrouw met een ´late roeping´. Pas op haar 49^e begon de Twentse boerendochter van Rooms-Katholieken huize én docente Frans aan het Enschedese Bonhoeffer College met haar studie Theologie. Sinds ruim een jaar stond zij als predikant in het Witte Kerkje van Gasselte, op de Hondsrug in Drenthe.

Rosée was het toonbeeld hoe Katholiek en Protestants Nederland op vriendelijke voet met elkaar kunnen omgaan. Als geboren Katholiek, stak Van der Kaap nog altijd graag een kaarsje aan in de parochiekerk van Losser. Maar toen zij zich geroepen voelde om voorganger te worden, was het haar heel duidelijk dat zij verder als Protestant door het leven wilde gaan. ´Dat ging niet door mijn hoofd´, zei ze daarover, ´maar door mijn buik en hart´.

Rosée bezocht eerder een Protestantse dienst en de woorden van de dominee, brachten een aardverschuiving teweeg: ´Waar je ook mee worstelt, God heeft het al lang gezien´. De directe relatie tussen God en Zijn mensen, trof haar diep.

De school waar ze lesgaf, heet naar de Duitse verzetsdominee Bonhoeffer. Een seminar en een congres over Bonhoeffer brachten haar in contact met de Protestantse manier van geloven. Van der Kaap ontdekte het verschil tussen Psalmen en Gezangen en waardeerde de Bijbelkennis. ´Protestantse preken zijn echt heel goed´, vond ze.

Kiezen voor wat haar zo aansprak in het Protestantisme, was voor haar geen keuze tegen het Katholicisme. Van de Kaap besteeg de Protestantse kansel overtuigd, maar met aarzelende tred, omdat haar moeders woorden naklonken in haar oren. Die had haar immers gezegd: ´Als je als Jacobine Geel wordt, dan blijft er voor ons niets over´. Dat was niet zo, want Van der Kaap nam het goede van beide zijden met zich mee als ze het openingsgebed zingend en met de handen geopend naar de hemel tot ons bracht, en vice versa. Van der Kaap waardeerde ook de gezamenlijkheid buiten de kerkdienst, zoals ze die uit Twente zo niet kende. Wat ook voor haar telde, is dat ze geen ondergeschikte rol wilde, maar een volwaardig voorganger wilde zijn.

Laten we blij zijn dat Rosée zich bij ons thuis voelde, en dat wij haar Katholieke inbreng hebben omarmd. Laten we Rosée in herinnering houden, de woorden van Paulus indachtig: ´Onderzoekt alles en behoudt het goede´, en met de handen geopend naar het Licht.

Rosée was een dominee met een groot Godsvertrouwen. Wij zullen haar missen.

Piet van Reeuwijk, ouderling