Genesis 28:10-22 Markus 1:35-39 Een paar weken geleden was ik in een kerkdienst, waarin de voorganger de dienst zo begon: … zijn we nu stil om God te ontmoeten … Deze woorden hebben me erg bezig gehouden. Zozeer zelfs dat ik dit aan de orde wilde stellen in een kerkdienst.
Mattheüs 2, 1-12 Elk jaar komt ‘t ie terug – en zo moet dat ook zijn – sommige lezingen zijn als een jaarlijkse gedachtenis zodat we weer weten: “o ja, is ook zo, dáár is het de EEUWIGE om te doen.” Dit is zo’n verhaal.
Matteus 2:1-12 Zo schilderde Rembrandt – of één van zijn leerlingen – de wijzen uit het Oosten. Als machtige heren, oosterse koningen met een uitgebreid gevolg van dienaren, slaven, knechtjes. In mijn verbeelding zijn ze maar met z’n drieën. Zo duiken ze ook in kerststalletjes
Lukas 1:46-57 Op zoek naar de lezingen die voor deze zondag op het leesrooster staan, deed ik een ontdekking, die mij verbaasde: traditiegetrouw wordt het begin van Lucas gelezen, maar de lofzang van Maria wordt weggelaten. En toen viel me in, bedacht ik, dat dat
Sefanja 3:1-8 Sefanja 3:14-20 Inleiding De lezingen van vanmorgen vormen een soort tweeluik. Donker en licht. Onheil en heil. Het gaat ook over twee steden: Ninevé en Jeruzalem. Ninevé, de hoofdstad van het Assyrische rijk is de spreekwoordelijke plek des onheils. Ninevé is ‘de hel
Lucas 3: 1-6 Gemeente voor Jezus Christus, Voor wie vaak in de kerk komen – en de meesten, die steeds minder worden overigens – komen dat, zijn sommige teksten in sommige jaargetijden inmiddels zeer vertrouwd. Dat geldt vast ook voor de tekst van vandaag. Steevast
Openbaring 1:9-11 en 8:1-4 De wereld van Johannes is klein geworden. Hij is verbannen of gevlucht naar Patmos – een eiland dat nog iets kleiner is dan Schiermonnikoog. Zo moet hij zich ook haast gevoeld hebben: afgesneden van de wereld, een eiland in een zee
Prediker 3 Een heel bekende passage, niet alleen voor kerkmensen of Bijbelkenners. Het is een Bijbeltekst, die ingeslepen is in onze cultuur. Zo zeggen we ‘alles op zijn tijd’ en ‘er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan’. Je kunt
Psalm 103 (in een vertaling van Huub Oosterhuis) Je zou deze Psalm als een soort spiegel kunnen lezen. Een open vraag, die uitnodigt tot bespiegeling, bezinning. ‘Duren zal de liefde van God’. En ik? En jij? Hoe is het met de ‘duur’ van onze liefde?
Prediker 1:1-11 Nico ter Linden zegt: de randfiguren zijn dikwijls het boeiendste, en zo is het. De naam zegt het al: randfiguur; ze bivakkeren aan de grenzen van ons denken. Niet als grensbewakers – want daar hebben we de orthodoxie voor. (Denk en geloof tot